سازمان ها و فعالیت های مربوط به بزرگسالان ناشنوا
در اکثر کشورها بزرگسالان ناشنوا به دلیل اشتراک در استفاده از یک ابزار زبانی یعنی زبان اشاره،تمایل دارند که در گروه های کوچک غیر رسمی،باشگاهه و سازمان ها گرد هم آیند و با هم باشند.یکی از دلایلی که ناشنوایان در بسیاری از فرهنگ ها یکدیگر را برای ازدواج انتخاب می کنند نیز همین است.
اکثر زوج های ناشنوایی که ازدواج کرده اند فرزندان شنوای عادی دارند و زندگی خانوادگیآنها شبیه سایر مردم است.تنها تفاوت موجود،شرایط دو زبانگی است که فرزندانشان در آن بزرگ می شوند.در بسیاری از کشور ها افراد ناشنوا فرهنگ خاص خودشان را در دل فرهنگ اکثریت مردم به وجود می آورند.دلایل واضحی برای فرهنگ ناشنوایان موجود است.به طور عموم،افراد ناشنوا چون به راحتی می توانند با یکدیگرارتباط برقرار کنند و نیز در تجربه ی ناشنوا بودن با یکدیگر شریکند،از معاشرت و مشارکت با یکدیگرلذت می برند.
در بعضی کشورها،سازمان های ناشنوایان صدها باشگاه محلی و یک سازمان ملی و رویدادهایی مثل مسابقات ورزشی،نمایش هایی به زبان اشاره و پانتومیم و رقابت هایی در زمینه ی هایبازی سرگرم کننده که به طور منظم بر گزار می شوند را تحت پوشش دارند.این فعالیت ها و ساز مان ها اگر یک نیاز واقعی را رفع نمی کردند،ایجاد نمی شدند و توسعه نمی یافتند.
تأسیس باشگاه های ناشنوایان و فعالیت های منظم برای ناشنوایان جوان و بزرگسالان باید تشویق شود.افراد ناشنوا را باید ترغیب کرد که با به عهده گرفتن مسوولیت های رسمی برای اداره ی چنین سازمان هاییدر آنها مشارکت داشته باشند.
مقررات داخلی این سازمان ها باید حقوق و تعهدات افراد ناشنوا در مشارکت آنان در اداره ی این نهاد ها را بر داشته باشد.
باشگاه های ناشنوایان را باید ترغیب کرد تا در فعالیت های مربوط به کودکان ناشنوا و تربیتمعلمان و والدین،برای ارتباط برقرار کردن با زبان اشاره،شرکت می کنند.در چنین ساختار اجتماعی است که افراد ناشنوا اعتماد به نفس و رابطه ای سازنده به دیگران را به دست می آورند و نیز از مسیر این تجربه هاست که افراد ناشنوا هم،توان مورد نیاز برای شرکت در فرهنگ اکثریت (یعنی فرهنگ افراد شنوا بر پایه ی زبان گفتاری)را کسب می کنند.
نویسنده:نیلوفر پروین پور